Flipper, gedoedel en instortingsgevaar

Op donderdagochtend rijden we vanuit Paradise terug naar Queenstown. We mogen bij Bram en Nienke ontbijten, wassen en al onze apparaten opladen. Heel erg gezellig. Heel erg bedankt voor de onvergetelijke tijd!

Vanuit daar rijden we naar het zuiden, naar de Catlins (een gebied in het zuiden van het zuidereiland). Eerst komen we in Invergargill waar we nog wat inkopen doen. Via een mooie rit door de heuvels rijden we naar Curio en Perpoise bay. Tussen deze twee baaien is een camping (op aanraden van Bram en Nienke) die het stoppen zeker waard zou moeten zijn. Maikel gaat naar de receptie. Daar is aanvankelijjk niemand, tot een man de hoek om komt en zegt: "oh, sorry ik had je niet gezien ik was net naar mensen aan het kijken die in die baai met dolfijnen aan het zwemmen zijn'' Vet! Van ongeloof vallen bijna onze oren eraf,stallen snel onze camper en duiken het water in. Nog heel even mogen we van de dolfijnen genieten voordat ze weer verder zwemmen. Dit is al heel erg mooi! Maar het wordt nog mooier wanneer we na het eten een rondje over de camping doen en gewoon op 2 a 3 meter een geeloogpinquin zien staan. Echt onvoorstelbaar gewoon. Na deze dag kan het voor ons niet meer stuk. De volgende dag besluiten we een wandeling te doen naar een waterval van 22 m. Ook niet mis. In de middag gaan we terug en besluiten op ons luchtbedje in de zee te gaan liggen. Na een paar minuten komen de dolfijnen (ca. 20) nieuwsgierig kijken wat we aan het doen zijn. Ze komen heel dichtbij. Zelfs onder ons door! Echt uniek om dit mee te maken!! s' Avonds gaan we nog naar Curio bay want de pinquins zijn thuis gekomen van een dag lang vissen. Een mooi schouwspel krijgen we te zien; vader en moeder pinquin komen thuis met een buik vol vis voor de kleintjes, die ongeduldig piepend richting vader of moeder waggelen. Geweldig om dit van zo dichtbij te zien.

Ineens staat daar een pinquin; geweldig!:

Van dichtbij:

Een hectordolfijn, hiermee hebben we gezwommen. Niet met een cruise, maar in het wild (moeilijk om reallife op de foto te krijgen):

Nog glunderend na het avotuur met de dolfijnen:

De volgende dag verlaten we de Catlins en rijden we naar Dunedin. Onderweg gaan nog wel even naar een andere waterval, Jacks blowhole en Nugget point. Was ook allemaal zeer de moeite waard. Bij Nuggetpoint wonen veel verschillende vogels, pinquins (waren aan het vissen) en kolonies zeehonden.

Mooie hoge waterval:

Nugget Point:

Dunedin is een grote plaats aan de oostkust van NZ. Van oorsprong een schotse stad. Dit is meteen te merken aan de hoderden doedelzakken in de stad. Hier blijkt een doedelzakcompetitie aan de gang te zijn; hadden we niet willen missen, maar na 1,5 uur doedelzakmuziek is de lol er wel vanaf... Het was alleen al leuk om deze mensen in de typisch schotse klederdracht te zien optreden.

Doedelzakparade:

Met het gedoedel nog in ons hoofd trekken we een dag later verder richting Akaroa, dit ligt op 50 km van Christchurch. Akaroa is gelegen op een schiereiland ten zuidoosten van Christchurch en dat schiereiland is ontstaan door vulkanische activiteit (het is maar dat je het weet). Hier overnachten we op een camping aan een afgelegen baai, erg mooi. Dit is de laatste keer dat we mochten overnachten in onze geliefde spacemobiel. De volgende dag moesten wij het voertuig inleveren bij de verhuurder in Christchurch. Omdat deze camper zo goed beviel, besloten wij ook een spaceship te boeken voor onze reis door Australie (3,5 week van de 6 weken totaal). Zonder camper voelde we ons meteen gehandicapt, vooral omdat we nog twee dagen moesten overbruggen tot onze vlucht naar Aussie. Deze twee dagen verbleven we in een cabin op een camping dichtbij Christchurch. Het is vreselijk om het centrum van Christchurch te zien na de enorme aardbeving van precies een jaar geleden (22-02-11). Alle mooie oude gebouwen zijn verwoest en de lelijke nieuwe gebouwen staan nog overeind.

Mooi uitzicht op Araroa en zijn baaien:

Laatste plekje van de spacemobiel aan de afgelegene baai:

Maikel op trampoline:

Christchurch:

We willen het eigenlijk niet geloven maar toen was het moment aangebroken; de vlucht naar Aussie. Nu laten we het mooie, vriendelijke, awesome, amazinge NZ achter ons... snik.. Maargoed, wie weet wat ons nog meer te wachten staat...