Op donderdagochtend rijden we vanuit Paradise terug naar Queenstown. We mogen bij Bram en Nienke ontbijten, wassen en al onze apparaten opladen. Heel erg gezellig. Heel erg bedankt voor de onvergetelijke tijd!
Vanuit daar rijden we naar het zuiden, naar de Catlins (een gebied in het zuiden van het zuidereiland). Eerst komen we in Invergargill waar we nog wat inkopen doen. Via een mooie rit door de heuvels rijden we naar Curio en Perpoise bay. Tussen deze twee baaien is een camping (op aanraden van Bram en Nienke) die het stoppen zeker waard zou moeten zijn. Maikel gaat naar de receptie. Daar is aanvankelijjk niemand, tot een man de hoek om komt en zegt: "oh, sorry ik had je niet gezien ik was net naar mensen aan het kijken die in die baai met dolfijnen aan het zwemmen zijn'' Vet! Van ongeloof vallen bijna onze oren eraf,stallen snel onze camper en duiken het water in. Nog heel even mogen we van de dolfijnen genieten voordat ze weer verder zwemmen. Dit is al heel erg mooi! Maar het wordt nog mooier wanneer we na het eten een rondje over de camping doen en gewoon op 2 a 3 meter een geeloogpinquin zien staan. Echt onvoorstelbaar gewoon. Na deze dag kan het voor ons niet meer stuk. De volgende dag besluiten we een wandeling te doen naar een waterval van 22 m. Ook niet mis. In de middag gaan we terug en besluiten op ons luchtbedje in de zee te gaan liggen. Na een paar minuten komen de dolfijnen (ca. 20) nieuwsgierig kijken wat we aan het doen zijn. Ze komen heel dichtbij. Zelfs onder ons door! Echt uniek om dit mee te maken!! s' Avonds gaan we nog naar Curio bay want de pinquins zijn thuis gekomen van een dag lang vissen. Een mooi schouwspel krijgen we te zien; vader en moeder pinquin komen thuis met een buik vol vis voor de kleintjes, die ongeduldig piepend richting vader of moeder waggelen. Geweldig om dit van zo dichtbij te zien.
Ineens staat daar een pinquin; geweldig!:
Van dichtbij:
Een hectordolfijn, hiermee hebben we gezwommen. Niet met een cruise, maar in het wild (moeilijk om reallife op de foto te krijgen):
Nog glunderend na het avotuur met de dolfijnen:
De volgende dag verlaten we de Catlins en rijden we naar Dunedin. Onderweg gaan nog wel even naar een andere waterval, Jacks blowhole en Nugget point. Was ook allemaal zeer de moeite waard. Bij Nuggetpoint wonen veel verschillende vogels, pinquins (waren aan het vissen) en kolonies zeehonden.
Mooie hoge waterval:
Nugget Point:
Dunedin is een grote plaats aan de oostkust van NZ. Van oorsprong een schotse stad. Dit is meteen te merken aan de hoderden doedelzakken in de stad. Hier blijkt een doedelzakcompetitie aan de gang te zijn; hadden we niet willen missen, maar na 1,5 uur doedelzakmuziek is de lol er wel vanaf... Het was alleen al leuk om deze mensen in de typisch schotse klederdracht te zien optreden.
Doedelzakparade:
Met het gedoedel nog in ons hoofd trekken we een dag later verder richting Akaroa, dit ligt op 50 km van Christchurch. Akaroa is gelegen op een schiereiland ten zuidoosten van Christchurch en dat schiereiland is ontstaan door vulkanische activiteit (het is maar dat je het weet). Hier overnachten we op een camping aan een afgelegen baai, erg mooi. Dit is de laatste keer dat we mochten overnachten in onze geliefde spacemobiel. De volgende dag moesten wij het voertuig inleveren bij de verhuurder in Christchurch. Omdat deze camper zo goed beviel, besloten wij ook een spaceship te boeken voor onze reis door Australie (3,5 week van de 6 weken totaal). Zonder camper voelde we ons meteen gehandicapt, vooral omdat we nog twee dagen moesten overbruggen tot onze vlucht naar Aussie. Deze twee dagen verbleven we in een cabin op een camping dichtbij Christchurch. Het is vreselijk om het centrum van Christchurch te zien na de enorme aardbeving van precies een jaar geleden (22-02-11). Alle mooie oude gebouwen zijn verwoest en de lelijke nieuwe gebouwen staan nog overeind.
Mooi uitzicht op Araroa en zijn baaien:
Laatste plekje van de spacemobiel aan de afgelegene baai:
Maikel op trampoline:
Christchurch:
We willen het eigenlijk niet geloven maar toen was het moment aangebroken; de vlucht naar Aussie. Nu laten we het mooie, vriendelijke, awesome, amazinge NZ achter ons... snik.. Maargoed, wie weet wat ons nog meer te wachten staat...
Vanaf Greymounth zijn we via de westkust naar het zuiden getrokken. Dit is echt een schitterend stuk om de rijden, de weg naar het zuiden biedt mooie uitzichtpunten, prachtige meren en uitzicht op de Nieuwzeelandse Alpen waar sneeuw/gletsjers te zien zijn! Op deze weg zuidwaarts hebben we van Greymounth tot Franz Josef (het bekenst is hier de gelijknamige Franz Josef Gletsjer) lifters meegenomen. Het waren twee Franse meiden die hier al liftend het land verkende. We hebben veel lol gehad en het was erg leuk om al hun verhalen te horen.
Onze Franse vrienden:
Eenmaal aangekomen in Franz Josef besloten we te overnachten in Rainforrest Retreat, dat raden we trouwens iedereen aan! Hier kregen we het gevoel alsof we midden in het regenwoud stonden met onze camper.. leuke ervaring. Nog onder de indruk van de camping vertrokken we naar de plaatselijke informatie-site; met de vraag wat kunnen we hier doen? Het was hier een must om een wandeling te maken op de Franz Josef Gletsjer. Dit is een guided walk en wordt vanuit het dorpje geregeld. Het leek ons fantastisch om een wandeling te maken op een gletsjer dus daar gingen we... Een leuke bijkomstigheid was trouwens dat we een gratis toegangsbewijs kregen voor het plaatselijke thermaalbad wanneer we een guided walk op de gletsjer boekte. We waren twee dagen in Franz Josef; de ene dag stond het thermaalbad op het programma en de andere dag de gletsjerwandeling. Het thermaalbad was niet erg groot, maar wel lekker om even in het warme bubbelwater te liggen. De Gletsjerwandeling was echt weer een nieuw ervaring. Uitgerust met spikes (hierdoor heb je grip op het gladde ijs), regenbroek, regenjas, handschoenen en een ietwat gefrustreerde gids (hier hebben we wel om moeten lachen:D) gingen we de Gletsjer op. Het was fantastisch om deze te beklimmen: we gingen door gluven, grotten en spleten van ijs; geweldige ervaring.
Rainforest retreat:
De gletsjer van een afstandje:
Op het ijs:
Na deze geweldige ervaring trokken we verder, dit keer richting Queenstown: dit is het centrum van extreme sporten in NZ. De weg van Franz Josef naar Queenstown is trouwens adembenemend; prachtige kustlijnen, watervallen en meren (zie foto's).In Queenstown zijn we op bezoek gegaan bij Bram en Nienke. Voor diegene die Bram en Nienke niet kennen: het zijn vrienden uit Nederland die een wereldreis aan het maken zijn en die in Queenstown de plaatselijke cultuur proeven en wat bijverdienen voor het vervolg van hun reis. Tevens als je Bram kent is het niet vreemd dat hij blijft hangen in het centrum van de extreme sporten...:D. Bram werkt als porter bij een Hotel (zie foto) en Nienke werkt in een bakkerij. We zijn hier in totaal 5 nachten gebleven. Op de avond dat we aankwamen in Queenstown werden we door Bram en Nienke meteen uitgenodigd voor een feestje bij buurtgenoten van hun; dit sloegen we natuurlijk niet af. We kwamen terecht in een huis waar 11 jongens leven; we hadden nog nooit zo'n bende gezien; maak het was een schitterend feest. Na het feest hadden we nog een afterparty bij Bram en Nienke en rond 4 uur!! liepen we terug naar onze camping in Queenstown.
Bram, Nienke en Maikel aan het meer bij Queenstown:
Bram in zijn schitterende outfit aan het werk in het hotel:
Op de tweede dag stond een rondleiding door Queenstown op het programma. Deze rondleiding werd erg proffesioneel gegeven door Nienke! Activieiten: wandelen in het park van Queenstown, al kartend van een berg af, met een skilift naar een schitterend uitzichtpunt en genieten van een plaatselijk biertje.
Met een 'ludge' van de helling (dat ging hard!):
Uitzicht over Queenstown:
De derde dag in Queenstown gingen we met een tour mee naar Milford Sound; dit is een Fjord aan de Westkust van NZ. Daar gingen we met een bus heen, in deze bus kregen we uitleg van de omgeving door de enthousiaste buschauffeur. Deze bustocht bracht ons door het plaatsje Te Annau, door besneeuwde bergtoppen, langs watervallen en uiteindelijk naar Milford Sound. Hier stond nog een boottocht door Milford Sound op het programma. Het was geweldig om de fjord op deze manier te zien; we hebben hier zeehonden gespot en zijn met de boot letterlijk onder een waterval gevaren! Eenmaal terug (9 uur savonds, de tour duurde totaal 13 uur!) in Queenstown hebben we samen met Bram en Nienke een erg grote pizza gegeten en hierna besloten we nog het nachtleven van Queenstown te verkennen, het gevolg: een erg gezellige avond en we sloten de kroeg af om 03.30!!
Tijdens de tocht naar Milford Sound
Op de boot in de Fjord (Sound):
Waterval van dichtbij (die kwam later nog veel dichterbij!):
Tijdens het afzakkertje na de tour:
De vierde, vijfde en zesde dag stonden in het teken van het bezoek aan Paradise. Vrienden van Bram en Nienke: Sarah en Ryan hadden namelijk een prijs gewonnen waardoor ze twee nachten in het plaatsje: Paradise konden overnachten, met 7 andere vrienden van ze. Omdat wij bij Bram en Nienke waren en omdat er nog plaats was mochten wij ook mee!! Geweldig, wat wil je nog meer: PARADISE here we come! Samen met Ryan (UK), Sarah (UK), Robin (CAN), Bram, Nienke en wij vertrokken we naar Paradise. We troffen twee huisjes in een schitterende omgeving aan waar de tijd leek stil te hebben gestaan: geen electriciteit/gas, alleen kaarslicht, openhaard, een oude pizzaoven en een ouderwetse keuken (zie foto's). Het was heerlijk in Paradise: s'avonds werd de pizzaoven aangestoken en werden er pizza's gebakken, daarna naar binnen met z'n alle voor de openhaard verhalen vertellen. De volgende dag waren wij rond tien uur wakker, de rest lag nog te slapen. Ondertussen hakte wij wat hout en maakten wij de keuken aan; hierdoor hadden we een lekker kopje thee en warm water om te douchen. Heerlijk om zo te leven; waarom is de centrale verwarming er als je dit kan hebben! Alleen de geur al van verband hout, heerijk! s'Middags gingen we met z'n alle een wandeling maken in het bos bij onze huisjes. Dit werd een wandeling om niet snel te vergeten: het plan was om naar een mooi uitzichtspunt te gaan. Het eerste deel van dit plan ging voortvarend; we waren na een flinke klim al snel bij het uitzichtspunt; mooi punt. We besloten verder door te gaan, richting de top van de berg. Al snel kwamen we erachter dat dit te veel van het goede was, maar we waren het erover eens dat we niet dezelfde weg terug wilde gaan.. Dus we gingen, wat iedereen afraadt om te doen, van het pad af om een andere weg naar onze huisjes te vinden. Het werd een hel in paradise, we daalden af, met gevaar voor eigen leven door omgevallen bomen, varens en rotspartijen. En tot overmaat van ramp werd het langzaam donkerder, en er was geen pad (aangegeven met witte vierkantjes) te bekennen. Nadat iedereen wel een keer was uitgegleden op de stijle heling waren we bijna ten einde raad toen opeens Sarah riep: SQUARE, SQUARE, SQUARE!! We hadden het pad teruggevonden. Al snel waren we weer bij de huisjes, we aten een pizza en praatte na; we waren Lost in Paradise!!
Onze cottage:
Robin de Pizzabakker:
Samen met Sarah en Ryan genieten van de pizza:
Maikel in de keuken:
Tijdens onze tocht door de varens tijdens het verdwalen:
Het volgende verhaal gaat over onze rit naar het zuiden van NZ; waar we de wildlife van NZ van dichtbij hebben mogen ervaren!! DAT WAS VETTT...
Nog bedankt voor alle leuke berichtjes op onze blog en via de mail, erg leuk om jullie reacties te lezen! Allemaal nog een geweldgie carnaval gewenst: ALAAAAAAFFF
Het volgende wat op onze planning stond was de oversteek van het Noordereiland naar het Zuidereiand; volgens vele de mooiste bootreis van de wereld, lazen wij. Echter hadden wij het weer niet mee tijdens de oversteek, het was namelijk erg bewolkt. Toch was de tocht erg mooi, het bracht ons van het mooie Wellington (prachtige baaien en mooi om de stad vanaf de zee te zien) naar Picton (een plaatsje gelegen in de Marlbourough Sounds, een gebied met vele Fjorden). Tijdens de overtocht stond er erg veel wind, zie foto's..
Veel wind tijdens e overtocht:
Na onze overtocht besloten wij nog een nachtje te verblijven in de Marlbourough Sounds. Wij hebben hier gemountainbiked, de ideale manier om de sounds te verkennen volgens de mountainbikeverhuur (duhh!!). Eerlijk is eerlijk het was schitterend om per fiets het gebied te verkennen; mooie verlaten Fjorden gezien en enge afdalingen gedaan (Marjos heeft er zelfs 2 enorme blauwe plekken aan overgehouden, een mooi aandenken).
Marjos op de fiets, met mooie helm
Na Marlbourough Sounds door naar het Abel Tasman National Park (ligt ten westen van Picton); we besloten onderweg nog te stoppen in Nelson; niet veel bijzonders volgens ons. Abel Tasman was daarentegen geweldig; we stonden daar twee nachten op een camping ca. 250 meter van het strand in het plaatsje Marahau. Vanuit dat plaatsje hebben we de eerste dag het uitstapje Seals & Sand gemaakt. Dat was werkelijk geweldig! Eerst met een watertaxi richting een baai vanwaar we een wandeling langs de kust van het Abel Tasman National Park konden maken (ca. 6 uur wandeltijd), opweg naar die baai vaarden we nog langs een zeehondenkolonie (met pas geboren pups). Dat was amazing en awesome (typisch NZ om dit te zeggen) om deze beesten eens in reallife te zien. De wandeling was erg mooi (veel paradijselijke stranden gezien) en voldaan gingen we terug naar onze spaceship waar we na skypen met de papsen en mamsen gingen slapen. De volgende dag stond namelijk het zee-kayakken op het programma. Tijdens die trip hebben we nog een andere zeehondenkolonie van dichtbij gezien gezien.. dat was erg speciaal. Na 5 uur kayakken gingen we volledig uitgeput terug naar onze camping.
Zeehondenkolonie bij Abel Tasman:
Schitterend uitzicht tijdens de wandeling:
Samen genieten!
Tijdens de wandeling:
Zee-kayakken:
De volgende dag op naar Blenheim, ligt dichtbij Picton. Van Blenheim wilden we namelijk de volgende dag een flinke rit maken naar Greymounth (west coast) via Kaikoura (east coast) (550 kilometer). In Kaikoura is het namelijk mogelijk om (echte) walvissen te zien!!!! AWESOME! dit wilde wij natuurlijk niet missen! Dus wij hup in een boot de open zee op. Met voornamelijk 50+ers, Maikel dacht: hoelang zou het duren voordat deze 'ouwe' allemaal aan het kotsen zijn, en de eerste was: Marjos Janzen. Met een goed gevulde papieren zak waren we er dan klaar voor om de walvissen te zien.. Het was meer dan AWESOME het was om nooit te vergeten... Maarliefst 6 walvissen gezien (daarnaast nog 3 albatrossen en een zeehond)... erg speciaal. Na een lange reis, en veel indrukken vielen we in slaap op een free parking place dichtbij Greymounth.
Egel, gezien op de camping, wat liefff!
Twee van de zes walvissen, wat een grote vin:
In Greymounth besloten we de volgende ochtend nog een wandeling te maken langs de kust naar een uitkijkpunt. Voordat we de wandelijk maakten ontbeten we nog op het strand bij het beginpunt. Daar zaten we dan helemaal alleen op het stand te genieten van de heerlijke warme zon en de zoute zeelucht. Plotseling zagen we (leek wel speciaal voor ons) een hele groep met dolfijnen langs de kust trekken.. het was ongeloofelijk!
Het uitkijkpunt bij Greymounth:
Van het mooie Waitomo zijn we vervolgens naar Rotorua gegaan. Even een lesje nieuwzeelandse geschiedenis: dit stadje was vroeger een van de belangrijkste Moari woonplaatsen. Het was zo belangrijk vanwege het vulkanisch gebied wat vruchtbaar en warm voor ze was, ideaal voor de Maoris, zo is ons verteld. Wat ze kennelijk niet wegjoeg uit deze plaats is de vreselijke stank die er hing!! Die stank kwam voort uit de kraters, modderpoelen en geisers aldaar, niet te harden! Ondanks de stank was het natuurlijk erg indrukwekkend om dit natuurfenomeen van dichtbij te bekijken.
Grootste geiser van NZ, met ons ervoor!!
Op de camping bij Rotorua, genietend van een hapje en een drankje
Na Rotorua zijn we naar Taupo gegaan, Taupo ligt centraal in het noordereiland er is mooi omdat het ligt aan het grootste meer van het noordereiland, erg mooi. Hier hebben we een schitterende wandeling gemaakt die ons bracht bij een natuurlijke warmtebron. Dit stelde hetvolgende voor; neem een koud snelstromend riviertje, in dit riviertje kwamen twee andere stroompjes in, deze hadden de temperatuur van ong 40 graden, lekker badderen was dat tussen het plaatselijke volk van Taupo. Er leuk. Diezelfde wandeling bracht ons bij een gigantische waterval, zie foto's...
Champagnemeer in Waiatopo park:
Het groene meer in Waiatopo:
Een geiser (lady Knox) in Waiatopo park:
Waterval tijdens onze wandeltocht:
Na Taupo lieten wij het vulkanische gebied achter ons en trokken we richting de hoofdstad van Nieuw Zeeland: Wellington. Op de weg daarnaar toe maakten we nog een tussenstop/overnachting in Wanganui, daar hebben we een bijzondere kustlijn gezien (met keiharde wind, in Nederland zouden ze een weeralarm afgeven!), en hebben we een glasblaasmuseum bezocht!
Bijzondere kustlijn, met veel wind:
De volgende dag echt naar Wellington. We hadden ons voorgenomen om 2 dagen in Wellington te verblijven, het is zo'n mooie stad; er is genoeg te zien. We hadden al een ticket gekocht voor de Ferry naar Picton op 1 februari. Echter hadden wij ons een dag verteld en hadden we ineens 3 dagen te overbruggen in Wellington. ''Gelukkig liggen jullie voor op schema en niet achter'', zei de lachende campingbeheerder toen wij het verhaal voorlegde; '' natuurlijk kunnen jullie nog een nacht blijven'', zei hij. En dat was misschien maar goed ook voor ons, we hebben vanalles gedaan in Wellington; Te Papa museum bezocht (6 verdieping hoge interactief museum over de historie van NZ), Botanische tuinen bekeken (ligt hoog boven de stad waardoor je een mooi uitzicht hebt, incl trippy tree (zie foto)), bioscoopje gepakt, winkelen, oudste cafe van NZ bezocht en alle baaien rondom Wellington bekeken. Kortom er was genoeg te beleven! En daarbij komt dat we Wellington beide ervaarden als zeer relax; een fijne stad om in te verblijven.
In het Te Papa (betekent: Van Ons) Museum:
Een van de vele kunstwerken te zien in Wellington en daarboven een zilveren bal;):
In de Trippy tree; wat een gekke ervaring zo hoog boven een stad in een boom; je kon gewoon bovenop een boom zitten; Hoe gek is dat!!
Tijdens de tocht langs alle baaien van Wellington kwamen we dit bord tegen. De enige pinquins die wij hebben gezien staan op dit bord.
